വേദനയുടെ ചാലുകള് കീറി
മനസ്സിലൊഴുക്കിയ നീരത്രയും വലിച്ചെടുത്ത്
വിരിഞ്ഞൊരു താമരപ്പൂവ്;
തിരിച്ചറിവിന്റെ സന്തതി
മൂര്ച്ഛിച്ചു വീണ മാതാവിന്റെ കണ്ണുകളില്
മരണം.
പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന താമരപ്പൂവിന്
ജ്വാല പകരുന്ന സൂര്യന്,
ഇനി കത്തിയമരാനുള്ള ഊഴം
നമ്മുടെ മനസ്സുകള്ക്ക്.1993 June 26
- നന്ദിത ഈ കവിതക്ക് തലക്കെട്ട് ഇട്ടിരുന്നില്ല-
ഇനി കത്തിയമരാനുള്ള ഊഴം
ReplyDeleteനമ്മുടെ മനസ്സുകള്ക്ക്.